Rachunek sumienia, który czytasz powstał zmyślą o Tobie. Bardzo często spotykam się z sytuacją, która dla mnie jako spowiednika jest zawsze bardzo niepokojąca: wiele osób, tak młodych, jak i dorosłych, przychodzi do spowiedzi z książeczkami do nabożeństwa, które otrzymali przy pierwszej Komunii świętej zapominając, że modlitewniki te były przygotowane z myślą o dzieciach, a co za tym idzie, także pytania w rachunku sumienia dotyczą dzieci. Człowiek młody, a zwłaszcza ludzie dorośli żyjący w małżeństwie muszą sięgać po modlitewnik, a szczególnie rachunek sumienia, który jest przeznaczony dla odpowiedniego wieku i stanu życia. Specyfiką tego rachunku sumienia jest skierowanie go do młodzieży klas gimnazjalnych oraz uczniów szkół średnich. Problemy zawarte w pytaniach dotyczą ich świata i tego co niesie ich wiek.

Z czego się spowiadać?

A może jeszcze wcześniej trzeba zapytać: jak się spowiadać? Jest to pytanie bardzo ważne, ponieważ od sposobu spowiedzi zależy w bardzo dużym stopniu to,co przeżyjesz, a więc czy będzie to spotkanie z Chrystusem w sakramencie pojednania, czy tylko lęk przed tym, co powie ksiądz. Chciałbym, aby każdy kto bierze do ręki ten rachunek sumienia, zgodził się najpierw na jedną prawdę: aby dobrze się wyspowiadać trzeba najpierw mieć czas. Nawet jeżeli do kościoła przyszło się w gronie kolegów i koleżanek, to na czas przygotowania i spowiedzi trzeba o nich zapomnieć. Każdy ma przecież inne problemy i inne grzechy, a więc jeden potrzebuje na rachunek sumienia i spowiedź więcej czasu, a inny mniej.Proszę więc: zanim podejdziesz do konfesjonału uklęknij przed Jezusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie, opowiedz Mu o swoich problemach, o tym z czym sobie nie radzisz i powiedz co najbardziej pragniesz zmienić – z czego chcesz się poprawić… A potem z przygotowanym rachunkiem sumienia idź do konfesjonału.Czas oczekiwania wykorzystaj na modlitwę.

Wróćmy jednak do pierwszego pytania: z czego się spowiadać? Spowiedź w pierwszym rzędzie dotyczy grzechów śmiertelnych. Mamy z nimi do czynienia wtedy, gdy są spełnione trzy warunki: – zostało przekroczone prawo Boże w ważnej sprawie (jest to tzw. materia ciężka), – czyn został popełniony ze świadomością zła (trzeba wiedzieć, że czyn jest zły i przekracza prawo Boże w ważnej sprawie), – grzech musi być popełniony dobrowolnie(z własnej woli, bez przymusu). Gdyby któryś z tych warunków nie zachodził,grzech będzie miał charakter powszedni (jest przekroczeniem prawa Bożego w rzeczy małej lub w ważnej rzeczy, ale nie całkiem świadomie i dobrowolnie). Ina koniec przypomnienie! Aby spowiedź była dobra musi być spełnionych pięć warunków, spośród których najważniejszy jest żal za grzechy. Gdyby ktoś za grzech nie żałował, nie będzie mu on odpuszczony (nie otrzyma rozgrzeszenia). Wszystkich, którzy będą korzystali z tego rachunku sumienia, proszę: nie zapomnijcie, że ten rachunek nie jest na całe życie. Jest to rachunek sumienia dla młodzieży. Kiedyś trzeba go więc będzie zostawić lub przekazać młodszym. Dla tych zaś, którzy będąc w szkole średniej wspięli się już na wyższy poziom życia duchowego, którzy prowadzą głębsze życie religijne, proponuję także poszukanie czegoś nowego. Nie lękajcie się – Bóg jest dobry!

Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty, proszę Cię, przyjdź do mnie i przypomnij mi w rachunku sumienia wszystko, za co powinienem przeprosić Boga i ludzi. Wzbudź w moim sercu szczery żal, pomóż naprawić popełnione zło. Daj mi odwagę wyznania wszystkich grzechów. Proszę Cię, udziel swoich darów kapłanowi, który w imieniu Jezusa wysłucha mojej spowiedzi. Amen.

I PRZYKAZANIE

Mówi o miejscu Boga w naszym życiu. Należy więc postawić sobie pytanie: – o czas dla Boga, czy nie jest spychany na margines życia, na koniec dnia? – czy nie brakuje codziennej modlitwy, i jak ta modlitwa wygląda? Może jest odmawiana bezmyślnie i w pośpiechu? – czy wiara w Boga się rozwija (poprzez np. czytanie Pisma św. książek i gazet religijnych)?- czy to co czytam, oglądam, a także ludzie, których spotykam, pomagają mi zbliżać się do Boga, czy mnie od Niego oddalają? – czy umiem się przyznać do wiary i przeciwstawić złu tam, gdzie je dostrzegam?

II PRZYKAZANIE

Mówi o szacunku wobec Boga i tego, co święte. Należy więc postawić sobie pytanie: – czy nie odrzucam woli Bożej wyrażonej w przykazaniach i nauce Kościoła (np. przez mówienie: „dla mnie to nie jest grzechem”)? – czy nie odrzucam Boga przez długotrwałe unikanie spowiedzi św. i trwanie w grzechu śmiertelnym? – czy nie przysięgałem bez potrzeby, fałszywie, lub czy dotrzymałem przysięgi? – czy nie wyszydzałem Kościoła, ludzi, którzy starają się na co dzień ukazywać swą wiarę? – czy szanowałem imiona i rzeczy święte?

III PRZYKAZANIE

Mówi o wypełnianiu obowiązków religijnych.W związku z tym należy postawić sobie pytanie: – o udział we Mszy św. w niedzielę i święta (jeżeli zdarzały się zawinione nieobecności, należy podać ilość i powód), w jaki sposób uczestniczę we Mszy św. (słuchanie oraz zaangażowanie we wspólną modlitwę)? – czy nie zakłócam świątecznego charakteru niedzieli przez niepotrzebną pracę? – czy staram się ubogacić niedzielę czytaniem Biblii, dobrych książek, oglądaniem dobrych programów w telewizji lub ciekawymi Spotkaniami? – czy potrafię domownikom przypomnieć o Mszy św. i właściwym przeżyciu niedzieli? – czy zachowuję posty nakazane w Kościele? – czy powstrzymywałem się od udziału w zabawach i dyskotekach w okresie Adwentu i Wielkiego Postu? – czy przystąpiłem do spowiedzi i Komunii św. w okresie wielkanocnym?

IV PRZYKAZANIE

Jest wezwaniem do okazywania szacunku i wdzięczności rodzicom, nauczycielom i przełożonym. Przykazanie to porusza następujące problemy: – sposób odnoszenia się do wspomnianych osób, – uczciwość,prawdomówność w stosunku do nich, – dbałość o ich dobre imię, – podejmowanie codziennych obowiązków domowych i szkolnych, – gotowość do wzięcia odpowiedzialności za sprawy domowe i rodzinne (np. pomoc w sprzątaniu, czy innych domowych zajęciach).

V PRZYKAZANIE

Wzywa nas do szacunku oraz ochrony życia swojego i innych ludzi. W związku z tym nakazuje: – szanować i bronić życia na każdym etapie jego istnienia (od poczęcia, aż do śmierci), – nie godzić się na jego lekceważenie (zwłaszcza w dyskusjach na temat zabijania dzieci nienarodzonych), – dbać o zdrowie (zażywanie narkotyków, nadużywanie alkoholu,palenie papierosów, nieodpowiedni ubiór, okaleczenie swego ciała). Grzechem jest także: – znieważanie drugiego człowieka słowem lub czynem, – uleganie uczuciu nienawiści, złości, – brak dążenia do zgody, – niechętne przebaczenie,- próba samobójstwa, – ucieczka z domu, – dręczenie zwierząt, – niszczenie przyrody, – i oczywiście zabójstwo.

VI PRZYKAZANIE

Staje na straży godności człowieka i szacunku w dziedzinie przekazywania życia. Grzechy przeciw temu przykazaniu to:- współżycie przedmałżeńskie, – rozbudzanie pożądliwości przez pieszczoty i pocałunki, – uczynki nieskromne dokonywane w samotności (samogwałt, czyli masturbacja, onanizm), – nieskromne rozmowy, – rozbudzanie pożądliwości i nieskromnych myśli przez lekturę, oglądanie filmów lub czasopism pornograficznych (przekazywane ich innym), – prowadzenie innych ludzi do nieczystości przez słowa lub czyny (namawianie do takiego czynu).

VII PRZYKAZANIE

Stoi na straży własności drugiego człowieka oraz własności wspólnej. W zakres tego przykazania wchodzą następujące sprawy: – kradzież, – niszczenie własności innych lub wspólnej (np.urządzeń miejskich), – nieoddanie rzeczy skradzionych lub znalezionych, gdy znamy właściciela, – oszustwo, – nieuczciwy zysk. Należy w tym przykazaniu określić także jak wielka była szkoda wyrządzona przez popełniony grzech.

VIII PRZYKAZANIE

Mówi o odpowiedzialności za słowo. Trzeba więc zadać sobie pytanie: – o prawdę i kłamstwo w życiu, czy nie posługuję się półprawdą? – czy nie zaszkodziło się komuś poprzez oszczerstwo (mówienie nieprawdy), obmowę (rozgłaszanie słabości drugiej osoby), plotki, podejrzenia i posądzenia? – jak wyglądało spełnianie obietnic i dotrzymywanie tajemnicy? -czy w życiu nie zachowuję się w sposób obłudny? – czy potrafię uznać własne błędy i doceniać zalety innych?

IX PRZYKAZANIE

Obejmuje grzechy, które są znakiem wewnętrznego nieuporządkowania w dziedzinie seksualnej. Wiele z nich może pojawić się w okresie dojrzewania. Należy więc zwrócić uwagę: – czy nie są świadomie i dobrowolnie dopuszczane nieskromne myśli, wyobrażenia i pragnienia? – czy zdobywanie wiedzy z dziedziny seksualnej, które jest czymś potrzebnym,nie prowadzi do rozbudzenia tej sfery życia ? – czy nie zdarzają się rozmowy,które mają doprowadzić do rozbudzenia pożądania ? – czy celowo nie poszukuję tego, co prowadzi do grzechów nieczystych ? czy świadomie i dobrowolnie nie podtrzymuję w swej pamięci nieskromnych myśli, pragnień i obrazów ? – czy nie jestem dla innych powodem nieskromnych myśli i wyobrażeń przez sposób bycia,słowa oraz ubiór? – czy celowo nie ubieram na siebie takich Strojów, które mają”prowokacyjny charakter”?

X PRZYKAZANIE

Zwraca uwagę na sferę niewłaściwych pragnień, które rodzą się w człowieku na widok tego, co inni posiadają. Należy zwrócić uwagę: – na rodzące się uczucia zazdrości, – czy stan posiadania innych nie rodzi we mnie uczucia nienawiści, nieżyczliwości i czy nie prowadzi do podejrzeń, obmowy? – czy umiem się cieszyć i dziękować Bogu za to, co posiadam?- czy umiem się dzielić z innymi tym, co mam? – czy jestem wrażliwy na potrzeby innych ludzi, czy dostrzegam ich potrzeby? – czy moje życie jest poukładane wg. właściwej hierarchii wartości (czy sprawy materialne nie zasłaniają tego, co prowadzi do Boga i ludzi)?

Czy odprawiam zadaną mi pokutę?

MODLITWA DZIĘKCZYNNA

Boże mój, dziękuję Ci za Twą wielką dobroć, za przebaczenie grzechów. Dziękuję Ci za życie łaski, które mi dałeś.Umocniłeś mnie do walki z grzechem. Pragnę pamiętać, jaką cenę zapłacił Chrystus, aby obdarzyć mnie dobrem Pomóż mi wytrwać w postanowieniach i więcej nie grzeszyć. Amen.

Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty, proszę Cię, przyjdź do mnie i przy­pomnij mi w rachunku sumienia wszystko, za co powinienem przeprosić Boga i ludzi.Wzbudź w moim sercu szczery żal, pomóż naprawić popełnione zło. Daj mi odwagę wyznania wszyst­kich grzechów. Proszę Cię, udziel swoich darów kapłano­wi, który w imieniu Jezusa wysłucha mojej spo­wiedzi. Amen.

Miłość

Czy pamiętam o tym, że mój narzeczony/na­rzeczona jest dzieckiem Bożym, które ma swoją godność?

Czy pragnę jego(jej) dobra?

Czy wspieram go(ją) modlitwą i przykładem życia?

Czy wyrażam narzeczonej(narzeczonemu) swoją miłość sło­wami i gestami?

Czy kocham narzeczonego(narzeczoną), okazując mu(jej) sza­cunek dbając o jego(jej) autorytet?

W jaki sposób troszczę się o jego(jej) świętość, o to, by bardziej kochał(a) Boga?

Czy nie traktuję go(jej) jak przedmiotu, który jest mi z jakiś przyczyn potrzebny (opinia społecz­na, strach przed samotnością zabezpieczenie materialne, przyjemność seksualna)?

Czy jestem cierpliwy(a)?

Czy jestem łaskawy(a), miłosierny(a)?

Czy nie jestem zazdrosny(a) o narzeczonego/na­rzeczoną o jego(jej) osiągnięcia, o osobę?

Czy nie rywalizuję z nim(nią) w niewłaściwy spo­sób, na przykład o to, „kto tu rządzi”?

Czy nie porównuję go(jej) z innymi i nie wymagam, żeby był(a) tak „doskonały(doskonała)”, jak znane mi osoby?

Czy troszczę się o niego(nią)?

Czy umiem mu(jej) usłużyć?

Czy pocieszam go(ją) w smutku?

Czy nie namawiam go(jej) do przekroczenia które­goś z przykazań Bożych?

Czy interesuję się sprawami, które są dla niego(jej) ważne?

Czy staram się inspirować go(ją) ku dobremu, mo­bilizować do rozwoju, do pogłębiania życia duchowego, intelektualnego?

Czy nie ranie wypowiadanymi słowami?

Czy staram się wypowiadać nie tylko słowa napomnienia, ale również afirmacji, zachwy­tu, zachęty, pochwały, doceniając wysiłki i osią­gnięcia?

Czy staram się rozwijać swoją osobowość, zdol­ności, czy chcę głębiej poznawać prawdy wiary, także po to, aby być dla swojego przyszłego współ­małżonka lepszą pomocą w drodze do nieba?

Uczciwość

Czy dbam o jego(jej) dobre imię, czy nie obmawiam go(jej) przed osobami trzecimi (rodzicami, znajomymi)?

Czy jestem lojalny(a) i dyskretny(a), nie zdradzając sekretów, które są naszą tajemnicą i nie powin­ny być ogłaszane światu zewnętrznemu?

Czy z lęku o utratę go(jej) lub z chęci dominowa­nia nad nim(nią) nie uciekam się do manipulacji albo szantażu?

Czy potrafię stanąć w postawie prawdy i uszano­wać jego(jej) wolną wolę? Czy pamiętam, że ma pra­wo w pewnych sprawach powiedzieć mi „nie”?

Czy nie mam wobec niego(niej) nierealnych, wygó­rowanych oczekiwań?

Czy nie każę mu(jej) się domyślać, co ja myślę, czuję, czego pragnę?

Czy go(jej) nie okłamuję, nie ukrywam przed nim(nią) ważnych spraw, o których powinien(powinna) wiedzieć przed ślubem?

Czy szczerze i często z nim(nią) rozmawiam?

Czy pytam o jego(jej) opinie i szanuję je?

Czy potrafię wysłuchać go(ją) z uwagą?

Czy pozwalam na to, aby mógł(a) bez lęku po­wiedzieć mi o najtrudniejszych sprawach, by był(a) przy mnie sobą?

Czy mam dobrą wolę rozwiązywania wszelkich konfliktów, jakie się pomiędzy nami zdarzają?

Czy przebaczam to, że mnie zranił(a) i już nie pamiętam złego?

Czy nie jestem uparty(a), nieskory(a) do przebacze­nia, mimo wyciąganej do zgody ręki?

Czystość

Czy szanuję świątynię Ducha Świętego, jaką jest ciało mego narzeczonego/narzeczonej i moje?

Czy poprzez modlitwę, posłuszeństwo Bożym przykazaniom i wstrzemięźliwość uczę się panowania nad sobą, aby móc zawsze działać w sferze cielesnej jak człowiek wolny?

Czy pomagam drugiemu wzrastać w czystości i wytrwać w niej?

Czy uczę się wierności przyszłemu współmał­żonkowi, zachowując czystość: w gestach (Czynie posuwam się za daleko w okazywaniu czułości? Czy nie sto­sujemy pettingu?Czy nie współżyjemy ze sobą, jakbyśmy już byli małżonkami?) w słowach (Czy moja mowa nie jest wulgarna, zwłaszcza gdy treścią są sprawy intymne?) w myślach (Czym karmię swoją wyobraźnię? Czy nie oglądam filmów albo pism pornograficznych)?

Czy nie narażam drugiego na grzech ciężki, zgadzając się na wspólne zamieszkanie przed ślubem?

Czy nie namawiam narzeczonego/narzeczonej do współżycia przedmałżeńskiego?

Czy nie proponuję lub nie przymuszam do sto­sowanias ztucznych metod kontroli urodzin (w tym antykoncepcji), co jest sprzeczne z mo­ralnością chrześcijańską?

Czy nie traktuję swojej narzeczonej/narzeczonego jako „przedmiotu” służącego zaspo­kajaniu potrzeb seksualnych?

Czy swoim sposobem ubierania się, mową lub zachowaniem nie prowokuję sytuacji, które narażają nas na grzech nieczystości?

Czy nasze nieskromne zachowanie (np. pu­bliczne okazywanie sobie przesadnych gestów czułości), nasza mowa lub strój nie są powo­dem tzw.grzechu cudzego? Czy nie gorszymy innych ludzi?

Czy znam wystarczająco dobrze procesy bio­logiczne związane z rozrodczością?

Czy staram się poznać którąś z etycznych me­tod planowania rodziny, szanujących natural­ny rytm płodności i niepłodności, by przygo­tować się do roli małżonka i rodzica?

Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty, proszę Cię, przyjdź do mnie i przy­pomnij mi w rachunku sumienia wszystko, za co powinienem przeprosić Boga i ludzi.Wzbudź w moim sercu szczery żal, pomóż naprawić popełnione zło. Daj mi odwagę wyznania wszyst­kich grzechów. Proszę Cię, udziel swoich darów kapłano­wi,który w imieniu Jezusa wysłucha mojej spo­wiedzi. Amen.

Ślubuję Ci miłość…

Czy pamiętam o tym, że mój współmałżonek jest dzieckiem Bożym, które ma wielką godność?

Czy pragnę jego dobra?

Czy wspieram współmałżonka modlitwą i przy­kładem życia?

Czy zapewniam żonę/męża o mojej miłości słowami i drobnymi gestami

Czy kocham męża/żonę, okazując mu/jej szacunek, dbając o jego/jej autorytet wobec dzieci oraz innych osób?

Czy nie traktuję współmałżonka jak przedmio­tu, który jest mi z jakiś przyczyn potrzebny (opi­nia społeczna, strach przed samotnością zabez­pieczenie materialne, przyjemność seksualna)?

Czy jestem wobec niego cierpliwy?

Czy jestem łaskawy, miłosierny?

Czy cieszę się, gdy mu się coś udaje?

Czy nie jestem zazdrosny o jego osiągnięcia, postawę, o jego osobę?

Czy nie rywalizuję z nim w niewłaściwy spo­sób, na przykład o to, „kto tu rządzi”?

Czy nie porównuję go/jej z innymi i nie wymagam, żeby był/a tak „doskonały/a”, jak znane mi osoby?

Czy nie mam wobec współmałżonka jakiś in­nych, nierealnych, wygórowanych oczekiwań?

Czy nie namawiam go do przekroczenia które­goś z przykazań Bożych?

Czy interesuję się sprawami, które są dla mo­jego współmałżonka ważne?

Czy staram się inspirować go ku dobremu, mobilizować do rozwoju, do pogłębiania życia duchowego, intelektualnego?

Czy umiem mu usłużyć?

Czy w pełnieniu codziennych obowiązków do­mowych nie szukam wyłącznie swojej wygo­dy, zrzucając na niego najgorsze prace?

Czy z miłości do współmałżonka dbam o swój wygląd zewnętrzny, aby być dla niego kimś atrakcyjnym?

W jaki sposób troszczę się o jego świętość, o to, by bardziej kochał Boga?

Czy staram się rozwijać swoją osobowość, zdolności, tak aby być wciąż lepszym darem dla współmałżonka?

Czy chcę lepiej poznawać prawdy wiary, także po to, aby być dla swojego współmałżonka lepszą pomocą w drodze do nieba?

Czy szanuję jego pracę i zarobione dzięki niej środki do życia?

Czy nie jestem nieodpowiedzialnie rozrzutny/a, chciwy/a, żądny/a coraz większych bogactw?

Czy nie zmuszam współmałżonka do poświęca­nia coraz większej ilości czasu na zdobywanie majątku, kosztem jego/jej zdrowia, czasu na odpo­czynek etc?

Czy wspólnie próbujemy odczytać wolę Bożą dla naszego życia?

Miłość oblubieńcza

Czy szanuję świątynię Ducha Świętego, jaką jest ciało mego współmałżonka i moje?

Czy poprzez modlitwę, posłuszeństwo Bożym przykazaniom i wstrzemięźliwość uczę się panowania nad sobą aby móc zawsze działać w sferze cielesnej jak człowiek wolny?

Czy pomagam współmałżonkowi wzrastać w czystości małżeńskiej i wytrwać w niej?

Co mówię? Czy moja mowa nie jest wulgarna, zwłaszcza gdy treścią są sprawy intymne?

Czym karmię swoją wyobraź­nię?

Czy nie oglądam filmów albo pism pornograficznych?

Czy nie namawiam współmałżonka do zacho­wań, które są niezgodne z sumieniem i moralnością chrześcijańską?

Czy jako mąż sam nie stosuję lub nie zmuszam żony do stosowania sztucznych metod kontroli urodzin, w tym środków antykoncepcyjnych, których używanie urąga ludzkiej godności, niszczy zdrowie i jest grzechem ciężkim?

Czy jako żona, z własnej woli nie stosuję sztucznych metod kontroli urodzin, w tym środ­ków antykoncepcyjnych?

Czy nie pochwalam używania ich przez męża (np. prezerwatywy)?

Czy nie zmuszam mojej żony do niepełnych aktów małżeńskich(onanistycznych), czyli do tzw. „stosunków przerywanych”, które są jedną z metod antykoncepcyjnych?

Czy jako żona nie wyrażam zgody lub nie za­chęcam męża do niepełnych aktów małżeńskich? Czy wyraźnie się im sprzeciwiam i zachęcam męża do zmiany niewłaściwego zachowania?

UWAGA!

W sytuacji, gdy odmowa takiego nie­godziwego współżycia jest niemożliwa dla bar­dzo poważnych przyczyn (na przykład ktoś grozi porzuceniem rodziny, przemocą fizyczną itp.) albo występują jakiekolwiekinne wątpliwości mo­ralne dotyczące współżycia małżeńskiego, nale­ży koniecznie porozmawiać o swojej szczegóło­wej sytuacji z doświadczonym spowiednikiem, a kapłan na pewno wyjaśni, jakie zachowania na­leży podjąć, a jakich unikać, by pozostać w zgo­dzie z zasadami katolickiej etyki małżeńskiej.

Czy nie zmuszam swojej żony do współżycia, wiedząc, że ciąża może poważnie zaszkodzić jej zdrowiu a nawet życiu?

Czy potrafię poddać sferę popędu płciowego wła­dzy rozumu,czy też ślepo mu ulegam, nie licząc się z dobrem współmałżonka, co jest ciężkim naruszeniem przykazania miłości bliźniego?

Czy potrafimy zachować wstrzemięźliwość w okresach, w których akt małżeński jest z różnych przyczyn niewskazany (np. zagrożona cią­ża,choroba żony, etc.)?

Czy znam wystarczająco procesy biologiczne związane z rozrodczością?

Czy poznając którąś z metod naturalnego pla­nowania rodziny, uczę się szanować rytm płodności i niepłodności?

Czy jesteśmy roztropni i jednocześnie wielko­duszni w planowaniu liczby dzieci, stosownie do naszych możliwości zdrowotnych, finanso­wych etc.?

Ślubuję Ci wierność…

Czy dbam o dobre imię swego współmałżon­ka?

Czy nie obmawiam go przed osobami trze­cimi (rodzicami, znajomymi, dziećmi)?

Czy traktuję go jak dar od Boga, najbliższą mi osobę, ważniejszą od rodziców i przyjaciół?

Czy troszczę się o głęboką relację przyjaźni i miłości (komunii osób) przede wszystkim z nim, a dopiero potem z innymi ludźmi?

Czy jestem lojalny i dyskretny, nie zdradzając sekretów, które są naszą małżeńską tajemnicą i nie powinny być ogłaszane światu zewnętrz­nemu?

Czy nie zdradzam współmałżonka myślą lub czynem?

Ślubuję Ci uczciwość…

Czy troszczę się o naszą małżeńską jedność?

Czy z lęku o utratę współmałżonka lub z chęci dominowania nad nim nie uciekam się do manipulacji czy szantażu?

Czy potrafię stanąć w postawie prawdy i uszano­wać wolną wolę współmałżonka, który ma pra­wo w pewnych sprawach powiedzieć mi „nie”?

Czy dzielę z nim trud niesienia odpowiedzial­ności za nasz dom, rodzinę?

Czy jestem wobec niego uczciwy, to znaczy nie okłamuję go, nie ukrywam przed nim ważnych spraw, o których powinien wiedzieć?

Czy szczerze z nim rozmawiam?

Czy często z nim rozmawiam?

Czy nie każę mu się domyślać, co ja myślę, czuję, czego pragnę?

Czy pytam o jego opinie i szanuję je przy po­dejmowaniu ważnych decyzji odnoszących się do naszej rodziny?

Czy potrafię wysłuchać go z uwagą?

Czy pozwalam na to, aby mój współmałżonek mógł bez lęku powiedzieć mi o najtrudniejszych sprawach, by był przy mnie prawdziwym sobą?

Czy mam dobrą wolę rozwiązywania wszelkich konfliktów, jakie się pomiędzy nami zdarzają?

Czy przebaczam mu to, że mnie zranił i już nie pamiętam złego?

Czy nie jestem zatwardziały, uparty, nieskory do przebaczenia, mimo wyciąganej do zgody ręki?

Czy nie ranie współmałżonka wypowiadany­mi słowami?

Czy staram się wypowiadać nie tylko słowa napomnienia,ale również afirmacji, zachwy­tu, zachęty, pochwały, doceniające wysiłki i osiągnięcia współmałżonka?

…oraz że Cię nie opuszczę…

Czy poświęcamy sobie wzajemnie czas?

Czy jestem obecny przy swoim współmałżon­ku nie tylko fizycznie, ale również duchowo, w pełni angażując się w budowanie naszej wię­zi?

Czy nie wyjeżdżam na zbyt długo z domu, na­rażając naszą miłość na poważną próbę?

Czy troszczę się o niego, czy może liczyć na moją obecność i pomoc, zwłaszcza w trudnych chwilach, na przykład w chorobie?

Czy pocieszam go w smutku?

Duchu Święty, proszę Cię, przyjdź do mnie i przy­pomnij mi w rachunku sumienia wszystko, za co powinienem przeprosić Boga i ludzi. Wzbudź w moim sercu szczery żal, pomóż naprawić popełnione zło. Daj mi odwagę wyznania wszyst­kich grzechów. Proszę Cię, udziel swoich darów kapłano­wi, który w imieniu Jezusa wysłucha mojej spo­wiedzi. Amen.

Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną

Czy pamiętam o codziennej modlitwie, praktykowaniu postu

Czy dobrowolnie wątpiłem o prawdach wiary

Czy nie zaparłem się wiary

Czy publicznie krytykowałem prawdy wiary

Czy wstydziłem się swojej wiary.

Czy starałem się o pogłębienie swojej wiedzy religijnej

Czy narzekałem na Pana Boga, np. w niepowodzeniach, w chorobie w cierpieniu

Czy poddawałem się rozpaczy i zwątpieniu…

Czy wierzyłem w zabobony, wróżby, horoskopy

Czy znieważyłem osoby duchowne, miejsca i rzeczy poświęcone (kościoły, cmentarze, krzyże, obrazy itp.)

Czy przeszkadzałem drugim w spełnianiu praktyk religijnych

Czy odwodziłem innych od Boga…

Czy dałem zgorszenie swoim złym zachowaniem

Nie będziesz, brał imienia Pana Boga Twego nadaremno

Czy wymawiałem imiona świętych lub imię Boże – bez uszanowania, bez potrzeby, w żartach, w gniewie, z przyzwyczajenia

Czy bluźniłem przeciw Bogu lub świętym 

Czy dotrzymywałem przysięgi, ślubu złożonego Bogu 

Czy przysięgałem niepotrzebnie lub złożyłem fałszywą lub niemoralną przysięgę. Czy naprawiłem wyrządzoną przez to krzywdę? 

Czy przyjąłem po świętokradzku sakramenty święte – które? 

Czy przeklinałem kogoś w myślach lub publicznie

Czy rozmawiałem o sprawach religijnych lekceważąco…

Czy brałem udział w seansach spirytystycznych.

Pamiętaj, abyś dzień święty święcił

Czy opuściłem z własnej winy Mszę świętą w niedzielę lub w święto nakazane

Czy spóźniłem się na Mszę świętą 

Czy w Mszy świętej brałem czynny udział.

Czy przeszkadzałem innym w skupieniu w czasie Mszy świętej.

Czy pracowałem w niedzielę lub w inne święto bez koniecznej potrzeby 

Czcij ojca twego i matkę twoją

Czy pamiętam w modlitwie o swoich zmarłych rodzicach, nawiedzam ich grób, uczestniczę we Mszy Świętej w ich intencji

 Czy przypominam dzieciom, o zasadach życia chrześcijańskiego, zachęcam ich do wiary, modlitwy, spowiedzi, uczestnictwa we Mszy Świętej

Czy doceniam dzieci troskę o mnie, umiem im podziękować za opiekę

Nie zabijaj

Czy szkodziłem sobie na zdrowiu

Czy usiłowałem popełnić samobójstwo

Czy życzyłem sobie lub bliźniemu śmierci

Czy lekkomyślnie nie narażałem swoje zdrowia lub życia

Czy nie zabiłem człowieka, może nie narodzonego

Czy zachęcałem, namawiałem lub zmuszałem do przerwania ciąży

Czy żywię do bliźnich nienawiść lub niechęć

Czy namawiałem do grzechu (jakiego?).

Czy znęcałem się nad zwierzętami…

Czy wyśmiewałem się z bliźniego, przezywałem

Czy nie przebaczyłem komuś w swoim sercu…

Czy panowałem nad swoimi złymi skłonnościami, np. gniewem, chciwością, zmysłowością, zazdrością… itp.

Czy bawiłem się cudzym kosztem…

Czy nie przyczyniłem się do rozwoju nałogu u siebie lub u innych

Czy nie zadawałem świadomie cierpienia fizycznego, psychicznego, moralnego

Czy nie niszczyłem przyjaźń między ludźmi

Jak przyjmuję chorobę, cierpienie, swoją samotność

Nie cudzołóż i Nie pożądaj żony bliźniego twego

Czy miałem upodobanie w myślach nieskromnych

Czy korzystałem z pornografii

Czy popełniłem grzechy nieczyste ze sobą lub z inną osobą

Czy pożądałem drugiej osoby.

Czy nie namawiałem innych do rozwodu

Nie kradnij i Nie pożądaj żadnej rzeczy bliźniego twego

Czy nie przywłaszczyłem sobie cudzej rzecz

Czy zatrzymałem rzecz znalezioną lub pożyczoną

Czy oddałem długi w terminie, czy w ogóle oddałem

Czy nie zniszczyłem cudzej własności

Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu

Czy kłamałem lub kłamię z przyzwyczajenia

Czy posądzałem lekkomyślnie

Czy bez potrzeby mówiłem o wadach lub grzechach bliźnich (obmowy)

Czy oczerniałem bliźniego, opowiadając o nim nieprawdziwe, złe rzeczy

Czy byłem obłudny wobec bliźniego

Czy naprawiłem krzywdy wyrządzone innym 

Czy zachowałem powierzoną mi tajemnicę

Czy dotrzymałem danego słowa, obietnicy

Czy stawałem po stronie nieprawdy

Czy byłem wścibski,

Czy obarczałem winą bliźniego?